Leta Bell moet haar grote passie dans opgeven en start een muzikale zoektocht naar zichzelf. Prachtige klanken begeleiden ons op die tocht. Als de plaat eenmaal stopt, openbaart Leta’s diepste kern zich. Ontroerende, heftige en breekbare klanken verbergen een gevoelige dame, met een geweldig mooie stem en een rugzak vol ervaringen. Het klinkt als muziek in de oren.
Om de juiste songteksten te schrijven, hoeft Leta niet ver te zoeken. De inspiratie ligt in de ervaringen die haar leven rijk is. Om tot de kern van een prachtige roos als Leta te komen, moet je elk blaadje heel voorzichtig pellen. Bij elk nummer dat je van haar luistert, elke thema dat voorbijkomt, ben je weer een blaadje verder en openbaart zich een stukje Leta. Pas als je alle blaadjes ervaren hebt, ruik je pas écht hoe lekker de roos is en weet je waarom je deze bloem het liefste van allemaal plukt. Daarnaast verbergen die beschermende blaadjes kwetsbaarheid, dichter bij haar ziel kun je niet geraken.
De bezongen thema’s roepen herkenning op. Leta: “Het mooiste van muziek is dat je mensen kunt raken. Het is net als een abstract schilderij. De kunstenaar legt je niet uit wat je erin moet zien, het roept voor iedereen eigen associaties op.” Toch hebben alle songs één gemene deler: positiviteit die recht uit Leta’s hart komt. Ondanks dat ze door een heupblessure haar danscarrière moest opgeven, ging de Venlose niet bij de pakken neer zitten. Haar emoties begeleidden haar onervaren vingers over de piano. De energie die vrijkwam, vertaalde zich in betoverende klanken. Met steun van echtgenoot Sef Thissen en tekstschrijver Han Kooreneef ging ze een nieuw avontuur aan. Leta toverde haar ervaringen, teleurstellingen en hoogtepunten om in songteksten. “De woorden en melodieën zaten al in me, ik moest ze alleen nog aan het papier toevertrouwen.”
Een muzikale reis door de ziel
